Tegenstellingen

Het is schroeiend heet, ik heb al 13.5 mile gelopen als ik een siësta houd om de ergste hitte te vermijden. Ik heb nog een halve liter water en nog 5 mile te gaan tot de volgende waterbron. Ik wilde eigenlijk niet nog zo'n lange dag maken, maar ik heb door de hitte niet genoeg water over om te kamperen, dus ik moet door. 2 uur lopen, en elk half uur een slok water. Doorbuffelen. 

Wat een genot als ik bij de watertank aankom en daar een trail angel blijkt te zijn met koude cola, taart en sinaasappels! Er zijn ook picknicktafels in de schaduw. Én de angel heeft puppies! Alles is weer goed.

Vele hikers die ik de afgelopen dagen heb ontmoet kom ik hier weer tegen, waaronder Jody aka Tailgater. Zij is al wat ouder maar houdt de jongeren goed bij. Haar zoon heeft de PCT een paar jaar terug gelopen, en nu doet zij het, hoe mooi is dat!

Al dagen praat iedereen over niets anders dan Paradise Valley Cafe, waar je schijnbaar de beste burgers on trail kunt krijgen. Ik arriveer er echter in de ochtend, als ze nog breakfast aan het serveren zijn, bovendien is een burger niet echt aan mij besteed, dus bestel ik pancakes. Ook lekker. Sommigen bestellen na het ontbijt meteen door de burger voor lunch maar ik zit al helemaal vol! Zelfs na een paar uur wachten kan er niks meer bij, behalve een restje sla van een andere hiker. 

Sunny, Christian, Janine, Jody

Aan het eind van de middag, als de zon wat minder fel is, loop ik nog een paar mijl tot ik een rustige campsite vind. Even geen sociale activiteiten meer, gewoon een boekje lezen in de laatste avondzon. Nu heb ik pas weer honger, en ik eet couscous met kruiden en verse olijven, best wel lekker voor een kampmaaltijd.

De volgende twee dagen ben ik in San Jacinto Mountains, het eerste echte berggebied waar de route doorheen gaat. Het is steil en rotsachtig, maar de uitzichten zijn fenomenaal. De wind waait hard, en blaast me bijna van de voeten. Op sommige stukken eindigt mijn voet geen stap waar ik hem bedoeld had, steeds word ik weggeblazen door de wind.

Toch geniet ik met volle teugen want het is hier zo mooi. Het uitzicht wordt elk kwartier mooier en dan maak ik nog maar weer een foto. Dat het zwoegen was om er te komen ben ik dan alweer vergeten. 

Ik kom weinig sneeuw tegen, het is een 'low-snow year' en verreweg het meeste is al gesmolten. Wat er nog ligt, ligt niet naast een afgrond,  dus ik heb mijn microspikes dan ook niet nodig gehad tot nu toe. Wel krijg ik het voor elkaar om op een piepklein stukje sneeuw onderuit te gaan en op mijn bips te belanden. Gelukkig heeft niemand dat gezien...

Lastiger dan de sneeuw zijn de omgevallen bomen. Een groot gedeelte van dit gebied is een burn area, dat betekent dat er een aantal jaar geleden een bosbrand is geweest. Het gebied is een poos gesloten geweest tot er voldoende hevige stormen voorbij gekomen waren zodat alle bomen die om zouden waaien dat wel gedaan hebben inmiddels. Het gevolg is dat er wel 80 omgevallen bomen op de route liggen. Sommige stap je zo overheen, maar vaak is het een heel geklauter. 

In twee dagen ga ik maar liefst 2 km omhoog en ook weer 1.6 km naar beneden. Om hiervan een beetje bij te komen heb ik morgen een rustdag in het dorpje Idyllwild!

-----
Dag 10: kamp mile 145.4, gelopen 18.7 mile, totaal 147.8 mile
Dag 11: kamp mile 155.9, gelopen 11.5 mile, totaal 159.3 mile
Dag 12: kamp mile 168.5, gelopen 12.9 mile, totaal 172.2 mile
Dag 13: kamp mile 179.4 (Idyllwild), gelopen 14 mile, totaal 186.2 mile