Lange dagen

Deze sectie begint met een stuk door de woestijn. Het gebied is super droog en dat zie je niet alleen, maar kun je ook voelen aan je huid en je lippen. Het landschap is mooi maar kaal. Alles is bruin en grijs of grijsgroenig. De cactussen staan echter in bloei, de roze, rode en gele bloemen in schril contrast met de omgeving. 

Opeens zie ik een slang op het pad liggen. Hij is nog stil maar ik kan zijn ratel duidelijk zien zitten aan zijn staart.  Voorzichtig loop ik iets dichterbij en maak een paar foto's. Maar ja, nu moet hij wel van het pad af, het is hier zo steil dat ik er niet omheen kan. Ik roep en stamp op de grond, ik sla mijn stokken tegen elkaar, maar de slang blijft lekker liggen. Pas als ik nog iets dichterbij kom en met mijn stokken naar de slang zwaai glijdt hij rustig weg en kan ik weer verder. 

Ik eindig de dag bij een watercache. Hier wordt door trail angels een grote hoeveelheid water gebracht omdat er op dit stuk geen natuurlijke bronnen zijn. Deze service zorgt ervoor dat we niet enorme hoeveelheden water mee hoeven te sjouwen! Ik laat dan ook een kleine donatie achter als dank. 

De volgende dag kan ik kiezen tussen een korte dag of een lange dag, maar niet iets tussenin. Ik besluit een lange dag te proberen en sta extra vroeg op. Wandelen in de ochtend vind ik fijner dan aan het einde van de middag. Dus om 10 uur heb ik er al 10 mijl op zitten als ik bij de Montezuma Market arriveer. Bij dit piepkleine winkeltje, helemaal ingericht op hikers doe ik boodschappen voor de komende 4-5 dagen. Met een zware en volle tas loop ik nog ruim 8 mijl tot aan Warner Springs.

Daar is een community centre waar je je telefoon kunt opladen en water kunt halen. Ik ontmoet daar allemaal hikers die ik nog niet eerder heb gezien en bij de nabijgelegen kampeerplek zit ik opeens in een groep met allemaal dames!

Jody, Janine, ?, Jenna, Karen

Ook de dag erna moet ik kiezen: of 15 mijl, maar een 'droog' kamp, of 18 mijl naar de volgende waterbron. Optimistisch besluit ik dat 18 mijl gisteren kon, dus waarom vandaag niet? Na circa 15 mijl heb ik best spijt van dat besluit, vooral omdat vandaag bijna alleen maar heuvelop is! Dat had ik wel meegewogen bij mijn keuze, maar vooral dat ik geen zin had om al dat extra water heuvelop te sjouwen, ik had er niet zozeer over nagedacht dat 18 mijl heuvelop ook best wel zwaar is. Niets aan te doen, ik moet toch door. 

Gelukkig zijn de uitzichten weer erg mooi, het landschap is intussen weer wat groener geworden en het is niet meer zo warm. 

Bij het eindpunt is, behalve een watertank, ook Mike's place. Mike woont in LA, maar heeft hier een buitenhuis. En hij verwelkomt alle hikers om daar uit te rusten of te kamperen. Het is een bijzondere plek: overal ligt oude troep, halve auto's, bankstellen etc. Maar ook vrolijke schilderingen en schommels en spelletjes. Op de veranda zitten al enkele hikers te chillen en zij vertellen me dat het een bijzondere dag is: Mike is namelijk hier. Dat betekent dat er bier is, en pizza!

Naarmate de middag vordert arriveren er steeds meer hikers en er ontstaat een echt feestje. Tot 8 uur dan, dan is het 'hiker midnight' en gaat iedereen naar bed. Het waait hard en is koud, maar er is een schuur waar 8 mensen in passen en ik ben één van de gelukkigen! En mazzel: geen van de anderen snurkt!

-----
Dag 7: kamp mile 91.2, gelopen 14.6 mile, totaal 92.7 mile
Dag 8: kamp mile 109.3, gelopen 18.6 mile, totaal 111.3 mile
Dag 9: kamp mile 126.9, gelopen 17.8 mile, totaal 129.1 mile