Goat Rocks Wilderness

In Trout Lake heb ik huckleberry pancakes, huckleberry pie en huckleberry milkshake. Zodra ik weer op pad ga is me direct duidelijk waar dit vandaan komt: overal in het bos groeien deze kleine bosbessen. Ze zijn nu precies rijp en steeds weer zie ik zo'n lekkere hangen dat ik even moet stoppen om deze te plukken. Het schiet niet op maar is wel lekker!

Vandaag lopen we rondom Mt Adams. Dit is een prachtige besneeuwde vulkaan met een gletsjer. Vanuit de gletsjer loopt een wilde rivier met smeltwater, één van de lastigste rivier oversteken sinds de Sierra. Met behulp van een dode boom en wat handen en voeten werk lukt het me met droge voeten. Hoewel de route grotendeels door het bos loopt, zijn er toch ook veel open stukken waar Mt Adams goed te zien is. Aan het begin van de dag zie ik ook nog Mt Hood ver achter ons, en later Mt St Helens en Mt Rainier vóór ons. Vier vulkanen op één dag, wat een verwennerij. 

Men zegt dat augustus de beste maand is om Washington te bezoeken en tot nu toe lijkt dat helemaal waar. De bessen zijn rijp, de bloemen bloeien weelderig, de meeste sneeuw is van de route gesmolten en de zon schijnt meestal. 

De volgende dag ben ik lekker aan het lopen als ik stop om een foto te maken. Ik ontdek dat ik moet plassen, soms heb je dat niet zo door tijdens het lopen. Zodra je stil staat echter is het opeens een dringende zaak. Snel loop ik de bosjes in en laat mijn broek zakken. 'Au', opeens voel ik een scherpe prik in mijn bil. Nog plassende draai ik me half om: allemaal bijen. Ik sta precies boven een ondergronds bijennest te plassen! Geen wonder dat ze boos zijn. Ik hups gauw een stuk opzij en weet gelukkig verdere bijensteken te voorkomen. De steek in mijn bil blijft de hele dag bij elke stap voelbaar. 

Een steile klim aan het einde van de dag brengt me uit het bos en terug in rotsachtig terrein. Deze uitzichten heb ik de afgelopen dagen gemist. Ik ga over Cispus Pass en krijg een prachtig uitzicht over de bergen als beloning. Dit vind ik toch het mooist, de kale rotsen zodat je de vorm van het land goed kunt zien. 

De volgende dag loop ik door de Goat Rocks Wilderniss, een indrukwekkend gebied met steile rotsen en bergen. Steeds weer stop ik om foto's te maken, want het wordt alleen maar mooier. In de verte doemt Mt Rainier op, de hoogste berg van Washington. Voor het eerst sinds lange tijd kom ik weer sneeuw tegen, waar ik voorzichtig overheen loop. Ik heb nu geen microspikes meer en het gaat best steil naar beneden. De berg die ik beklim heet dan ook Old Snowy Mountain.

Vroeger liep de PCT over deze berg, maar nu is de route omgelegd om het beter begaanbaar voor paarden te maken. Als wandelaar kun je echter nog gewoon de oude route lopen, en dat doe ik dan ook, op aanraden van anderen. Het is een korte, pittige klim naar boven, maar het uitzicht is het meer dan waard. Wat een genot om dit te mogen zien. 

De route gaat net zo steil weer naar beneden, via een bergkam die Knifes Edge heet. Het is erg indrukwekkend om zo te lopen, links en rechts gaat de berg steil omlaag. Het is niet zo smal dat je er met een misstap meteen afkukeld. Gelukkig maar, want het pad is los steengruis en met regelmaat glijdt de grond onder mijn voeten uit. Tot drie keer toe beland ik op mijn billen! Ik snap wel dat ze de route voor paarden omgelegd hebben want het is niet te doen. 

Ik schiet natuurlijk niet erg op in dit gebied en kom daarom niet aan op mijn geplande eindbestemming: White Pass. Ik stop bij een meertje waar het stikt van de muggen. Dat is wat minder. Snel zet ik mijn tent op en duik erin. Ik heb helaas geen avondmaaltijd meer over, maar gelukkig nog wel een ontbijt, dus eet ik cruesli met m&ms als diner.

In de ochtend loop ik de resterende 2 mijl naar White Pass waar een soort veredeld tankstation is, de Kracker Barrel. Er is een café en een kleine winkel, goed genoeg voor een ontbijt en een bevoorrading. Er zijn ook heel veel hikers. De meesten zijn op zoek naar een lift terug naar Cascade Locks. Daar vindt komend weekend namelijk 'Trail Days' plaats, een soort festival/markt voor hikers. Ik wil mijn net hervonden ritme echter niet onderbreken en ga in de middag door op de route. 

-----

Dag 130 (15/8): kamp mile 2250.5, gelopen 20.6 mile, totaal 2077.7

Dag 131 (16/8): kamp mile 2274.0, gelopen 23.5 mile, totaal 2101.2

Dag 132 (17/8): kamp mile 2293.8, gelopen 19.8 mile, totaal 2121.0