Storm

Vanuit Mt Laguna gaat de route eerst redelijk vlak. Dat wil zeggen, geen grote klimmen of afdalingen, want echt vlak is de route nergens, elke stap gaat wel omhoog of omlaag. Maar het eerste stuk door een bos is toch redelijk vlak, enigszins dalend en een mooi zandpad als ondergrond. Ik ga dus als een speer en heb goede moed. 

Na een poosje echter wordt het terrein ruiger en loop ik langs de rand van de bergketen. Het uitzicht is fenomenaal, maar helaas de wind ook. Enorme windstoten blazen me zowat van de voeten. Omdat het pad slingert heb ik de wind soms mee, soms tegen, soms van opzij. Soms is hij even helemaal weg, om dan in volle sterkte weer te blazen als ik om de berg ben gelopen.

Ik geniet erg van de uitzichten maar de wind maakt me ook erg moe. Na 14.6 mile kom ik toevallig een hiker tegen die uit de bosjes komt. Daarachter blijken enkele beschutte kampeerplekjes te liggen en dankbaar neem ik er eentje in gebruik. Uit de wind en in de zon lees ik de rest van de middag een boekje. 

's Nachts neemt de wind flink toe en komt er een echte storm voorbij. Zelfs op mijn beschutte plekje waait en regent het erg hard en ik heb medelijden met de hikers die een minder beschut plekje hebben gevonden. Mijn tent houdt de wind gelukkig wel, later hoor ik dat bij anderen de tent meerdere malen is ingestort gedurende de nacht. 

In de ochtend is het ergste voorbij maar het is nog altijd nat en koud. Snel breek ik de tent af en met beduidend meer kleren dan de afgelopen dagen ga ik op weg. Langzaamaan trekt de lucht open en komt het prachtige berglandschap weer te voorschijn. Één voor één kunnen dus alle laagjes weer uit.

Ik vind een mooi kampeerplekje waar ik voor het eerst alleen sta. Een rustig avondje dus. Gelukkig vind ik het niet eng om alleen te kamperen!

De volgende dag loop ik de resterende 4.5 mile naar het Scissors Crossing, vanwaar ik naar het dorpje Julian lift. Daar heb ik de rest van de dag een rustdag. Zo'n dag met een klein aantal miles noemen ze hier een 'nero', van near zero. Dus ik heb hier mijn eerste nero.

Julian is een dorpje wat zo in een wildwest film zou kunnen figureren, allemaal kleine lage winkeltjes met een veranda en mooie borden waarop staat wat ze verkopen. Rond deze tijd van het jaar wordt het dorpje overspoeld door hikers, maar dat vinden ze niet erg want iedereen geeft er ook zijn dollars uit.

Beroemd is de free pie for PCT hikers van Mom's Bakery. Die moet ik als taart liefhebber natuurlijk ook proeven! Deze taart eet ik ook ter ere van mijn vaders verjaardag, die vandaag is :)

Ken, Janika en Shawn

Er is ook een kleine outdoorshop waar ik microspikes koop. De komende sectie gaat over San Jacinto mountain waar nog sneeuw en ijs ligt. Dit jaar is een low-snow jaar, maar toch worden de spikes nog aanbevolen. Drie jaar geleden is iemand op deze sectie uitgegleden en gestorven dus ik neem deze raad ter harte.

Na dit geshop kan ik inchecken bij het hotel waar ik de nacht zal verblijven. De douche die ik daar neem is echt goddelijk en ik was al mijn kleren. Schoon en fris voor het vervolg!

Janika, Jonah, Lopsided, Jennifer, Andrew

-----
Dag 4: kamp mile 56.1, gelopen 14.6 mile, totaal 57.1 mile
Dag 5: kamp mile 72.5, gelopen 16.4 mile, totaal 73.5 mile
Dag 6: kamp mile 77.1 (Julian), gelopen 4.6 mile, totaal 78.1 mile