Laatste stuk woestijn

Ik krijg een lift terug naar de route van 'Oblivious'. Hij heeft de route twee keer gelopen en helpt nu in zijn vrije tijd vaak hikers, omdat hij weet hoe fijn dat is!

Ik heb de windmolens - en de wind - achter me gelaten, en klim weer de bergen in. Het is een mooie route, met een stuk woestijn en een stuk met bomen. Gedurende de dag wordt het weer erg warm, maar met genoeg pauzes in de schaduw is het goed te doen. Mijn rugzak is wel zwaar met zeven dagen eten. Als ik bij de waterbron aankom is de keuze dan ook snel gemaakt om daar te overnachten, in plaats van ook nog het water voor kamp aan mijn rugzak toe te voegen. 

De eerstvolgende waterbron is 20 mijl verder en dat is een goede dagafstand, dus ik kampeer weer bij de bron. Deze dag passeer ik het 600-mijls punt, en morgen het 1000-km punt. Andere mensen hebben altijd al een mooie markering aangebracht voor die mijlpalen, dus ik hoef alleen maar een foto te nemen. 

Vlak voor de bron is er weer een stuk met veel omgevallen bomen, dus een heel geklauter. Het lijkt wel of die bomen altijd op de laatste mijl voor de kampeer- of pauzeplek liggen! Jonah zegt dat het 'fun' is, een soort 'jungle gym', maar ik zie het toch meer als obstakels. 

De afgelopen twee dagen heb ik last gehad van vermoeidheid. Al aan het begin van de dag voel ik me moe. Normaal zijn de eerste mijlen van de dag, nog voor het ontbijt, heel gemakkelijk. Deze mijlen noem ik 'free miles'. Deze dagen voelen ze niet zo gratis. Bij de waterbron vertel ik dat ik tijdens de laatste beklimming moest denken aan de reclame van Duracell. Een konijntje heeft een rugzakje met batterijen en daarmee gaat alles heel makkelijk. Ik wou dat mijn rugzak dat effect had. Dit verhaal levert me mijn trailnaam op: Rabbit.

De volgende ochtend voel ik me gelukkig weer beter en zijn de eerste mijlen weer 'free'. De route is dan ook heel gemakkelijk, heel gradueel dalend en stijgend en door het bos over een bedje van dennennaalden. Tegen lunch tijd heb ik al 14 mijl afgelegd. Dan komen we echter weer in de woestijn terecht, net als de dag op zijn heetst is. Toch jammer dat dat niet andersom was. De woestijn is wel prachtig en ik geniet er toch van, wetende dat ik die binnenkort achter me zal laten. 

De dag erna heb ik mazzel: woestijn in de ochtend en bos in de middag. Ik haal water uit een grote watercache, daar neergezet door trail angels. Dat is superfijn, want dat verandert een 30-mijls waterloze etappe in twee van 15, veel beter te overzien. Bij deze cache heeft de trail angel ook een grote stapel powerbanks achtergelaten, waarmee ik dankbaar mijn telefoon op laad. Ik heb natuurlijk ook een powerbank bij me, maar zeven dagen met één powerbank is wel wat zuinig aan doen.

Ik heb weinig bereik op dit stuk van de route. Het voordeel is dat de batterij van mijn telefoon daardoor langer meegaat, want internetten kost verreweg het meeste energie. Het nadeel is dat ik geen berichtjes naar huis kan sturen. Als ik toch heel even bereik heb neem ik dan ook snel een pauze. Ik gebruik deze internetpauze ook om nieuwe schoenen te bestellen, aangezien het paar dat ik draag al behoorlijk versleten is en we binnenkort het hooggebergte ingaan.

Door de lange pauzes is het al zeven uur eer ik op de campsite aankom. Snel naar bed, want ik heb een lange dag gepland, wel 24 mijl. Deels omdat daar een waterbron is, maar ook als uitdaging voor mezelf.

Onderweg kom ik Captain, White Puma en Catdog tegen, wat hele gezellige pauzes oplevert. Ze duren echter wel een beetje lang daardoor, wat misschien niet zo handig is op zo'n lange dag. Deze dag heeft ook twee stevige klimmen, waarvan één op het einde van de dag. Dus ik kom weer pas om zeven uur op de campsite aan, moe maar trots op deze 24-mijls dag.

Onhandig aan late aankomst is dat je te weinig tijd hebt voor alle klusjes. Zo moet ik de tent opzetten en mijn matje opblazen. Water halen en filteren (ook voor de volgende dag). Eten koken en de pan weer afwassen en alles opruimen. Mijn voeten en benen wassen (die worden héél vies). De volgende dag plannen en notities maken. En tussendoor natuurlijk ook nog met de andere hikers kletsen!

In de ochtend heb ik eigenlijk geen zin om te lopen, veel liever zou ik een dagje chillen en lezen. Maar ik heb daar niet genoeg eten voor, dus ga ik toch op pad. Het gaat niet van harte, ik heb weinig energie en tel de mijlen een beetje af. Na 14.5 mile, halverwege een grote berg, ben ik bij een waterbron voor een pauze. Ik ben moe en het is warm, ik ga even liggen en val prompt in slaap. Pas om half zes word ik weer wakker van de stemmen van Captain, White Puma en Catdog. Ik besluit op deze plek te blijven om niet weer een late aankomst te hebben. 

De volgende ochtend ben ik uitgerust en de tweede helft van de berg is een stuk makkelijker, in de koele ochtendlucht. De afdaling is totaal open, zonder enige vorm van beschutting. Ik ben blij dat ik dat niet in de hete zon hoef te lopen.

Rond de middag pauze kom ik bij de Kern rivier. Het is een gek gezicht om weer een echte rivier te zien, na zo'n droog woestijn stuk. Ik badder er lekker in, en sinds lange tijd zijn mijn voeten weer echt schoon. Dat duurt helaas niet lang, want er zijn nog een aantal mijl te gaan vandaag. Door een prachtige vallei arriveer ik bij Kennedy Meadows, een klein dorpje helemaal gericht op hikers. Dit markeert het einde van de 'Desert', en de start van de Sierra. Hier zal ik één of twee dagen uitrusten. 

-----
Dag 41 (18/5): kamp mile 583.3, gelopen 16.8 mile, totaal 590.7
Dag 42 (19/5): kamp mile 602.0, gelopen 20.3 mile, totaal 611.0
Dag 43 (20/5): kamp mile 624.3, gelopen 22.3 mile, totaal 633.3
Dag 44 (21/5): kamp mile 644.8, gelopen 20.5 mile, totaal 653.8
Dag 45 (22/5): kamp mile 668.7, gelopen 23.9 mile, totaal 677.7
Dag 46 (23/5): kamp mile 683.1, gelopen 14.4 mile, totaal 692.1
Dag 47 (24/5): kamp mile 702.2, gelopen 20.1 mile, totaal 712.2