In de herhaling

Hi allemaal,

Superleuk om jullie reacties te lezen. Ik ben nu één dag onderweg, dus tijd voor een update!

Een shuttlebus brengt me naar het startpunt, de Southern Terminus. Iedereen in de bus is natuurlijk super opgewonden omdat het bijna gaat beginnen, en we kletsen bijna non-stop. Ik zit naast Jendi uit Finland die helaas het voor elkaar had gekregen om in San Diego al haar enkel te twisten! Net als een koppel uit Iowa begint ze daarom de volgende dag pas echt. 

Bij de Terminus staat een busje van de PCTA, de organisatie die alles rondom de route regelt en ook de vergunningen uitdeelt. Ze geven nog een streng praatje over het Leave No Trace principe en dan kunnen we het logboek tekenen. Iedereen maakt foto's bij het startpunt en dan één voor één gaan we op weg.

Iets na twaalven zet ik de eerste stap op de route. Ik denk vooruit aan wat komen gaat en denk terug aan hetzelfde moment twee jaar geleden. Het is een waanzinnige onderneming waar ik zojuist aan begonnen ben. 

Amper één mijl op weg kom ik langs kamp CLEEF, waar veel mensen overnachten zodat ze de volgende dag vroeg kunnen beginnen. Hier zie ik de mensen uit de shuttle weer en ze bieden me een drankje aan. Hoewel ik in de verleiding kom sla ik toch af, ik wil nu lopen! Bovendien is het licht alcoholisch en dat lijkt me onverstandig op het moment. Het is namelijk erg warm (30°) en ik heb al wat hoofdpijn door de jetlag. 

Heel even heb ik spijt maar dan hoor ik de host 'Legend' praten, hij gaat maar door en de rest kan alleen maar braaf luisteren. Ik moet hem onbeleefd onderbreken om überhaupt gedag te kunnen zeggen. Meteen voel ik me beter over mijn keus om door te lopen. 

De route is mooi en ik herken veel stukjes van de vorige keer. Na 4,5 mijl kom ik bij water, waar ik ruim 3 liter filter om tot de volgende middag door te kunnen. Helaas maakt dat mijn rugzak een stuk zwaarder! Het filteren duurt best lang, gelukkig zitten Bryan en zijn hond Levi net onder een boom uit te rusten, waardoor het best gezellig is. 

Tijdens het lopen zie ik heel veel hagedissen. Sommigen zijn klein, anderen zo groot als mijn hand. Ik heb ook verschillende piepkleine hummingbirds gezien maar daar heb ik geen foto's van, ze zijn te snel. Ook bloeit er van alles, de meeste bloemen heb ik nog nooit eerder gezien!

Aan het eind van de middag heb ik nog een fikse klim, in de hitte. De hoofdpijn is ook gebleven dus ik vind het best pittig. Ik ben dan ook erg blij als ik tegen zessen eindelijk op de campsite op mijl 11 aankom. Er staan al een stuk of zes andere tentjes, maar er is nog plek voor mij. Snel zet ik de tent op, uit ervaring weet ik dat als je eenmaal gaat zitten, opstaan weer heel moeilijk wordt...

Na het eten (aardappelpuree met kaas en champignons) kletsen we nog even maar daarna wordt het snel donker en ga ik naar bed. Om 20.00 doe ik mijn lampje uit en val in snel in slaap. 

De volgende ochtend wordt ik om 5.00 wakker van geritsel naast me: er worden tentjes opgebroken. Ik voel me heerlijk, 9 uur slaap! Omdat ik nu wakker ben breek ik ook de boel op en ga op pad. 

In de ochtend is het veel minder warm dus ik kan echt genieten van de wandeling. Er is een stevige afdaling naar Hauser Creek, en vervolgens weer omhoog, maar het gaat me best gemakkelijk af.

Aan het eind van de ochtend kom ik aan bij Lake Morena, waar ik nu dit stukje tik. Dit is de plek waar ik vorige keer de route heb moeten verlaten. Vanaf nu onbekend terrein!

P.s. meer foto's in de sectie foto's!

-----------

Dag 1: kamp mile 11.4, gewandeld 11.4 mile, totaal 11.4 mile