Bergop en bergaf

De ochtend begint een beetje sloom, ik heb niet veel energie en weinig zin. Om mezelf af te leiden doe ik mijn oortjes in en luister ik de hele ochtend naar muziek, podcasts en een audioboek. Inmiddels doe ik dat meestal de laatste uurtjes van de dag. Onderweg zie ik gele lupine, opvallend want hoeveel lupine ik inmiddels gezien heb, ze zijn allemaal blauw of roze.

In de lunchpauze kom ik Janine tegen en we hebben een gezellige, lange pauze. Na de lunch heb ik meer energie en gaat het een stuk beter. Was het het eten, of de gezelligheid die me deze opkikker gaf?

Ook in de avond kamperen we op dezelfde plek. Eind september verlopen onze visums. Ik reken uit dat we, om het eindpunt te behalen, vanaf nu ongeveer 20 mijl per dag moeten lopen (uitgezonderd op de rustdagen). Dus mijn dagelijkse doel is simpel: minimaal 20 mijl. Inmiddels vind ik dat goed te doen, tot ongeveer 24 mijl op een dag. Janine heeft de afgelopen dagen 25 mijl gelopen. Prima te doen volgens haar.

De volgende dag lopen we een burn area in. Van de komende 100 mijl is 85 mijl de afgelopen twee jaar verbrand. Op sommige plekken is de bosbrand snel voorbij getrokken, daar is de brandschade minimaal. Op andere plaatsen is geen levende boom meer te vinden. Het is een treurig gezicht. Tegelijkertijd zorgt dit voor een meer open landschap, waar onderbegroeiing meer licht krijgt. Vaak is er een weelde aan wilde bloemen te zien onder de verbrande bomen. Het contrast is groot.

Bijna mis ik het 2000 km punt. Omdat alles hier in mijlen gemeten wordt heb ik mijn app ingesteld op mijlen. Om de kilometers te weten moet ik dus omrekenen. Iemand anders heeft gelukkig beter opgelet dan ik, en een '2000' midden op het pad geschreven. 

Na 23 mijl, en een lange afdaling, heb ik pijn in mijn heup en besluit te stoppen, hoewel ik weet dat Janine één campsite verder is. Dat is echter nog ruim 3 mijl meer. Ik heb mijn 20+ mijl doel al gehaald, 25 mijl was het doel van Janine. Het is soms lastig om je eigen plan te blijven trekken, je wordt zo makkelijk meegenomen in de plannen van anderen. Maar één van de redenen om deze tocht te ondernemen was juist om te doen wat ik zelf wil. Dat vereist dat je weet wat je zelf wil, en dat vereist weer dat je goed naar jezelf luistert. Dat laatste is natuurlijk het echte doel. 'Hike your own hike' zeggen ze in de PCT community.

De hele volgende ochtend loop ik bergop, door een burn area. Hoewel er stukken met veel bloemen zijn, zijn er ook grote saaie stukken. Gelukkig heb ik het Lord of the Rings audioboek om me te vermaken. De Fellowship is net uit elkaar gevallen als ik de top bereik. Een weids uitzicht is de beloning en ik houd daar een hele lange lunchpauze. Dat komt misschien ook doordat ik bereik heb en met Johan app.

De middag is makkelijk, weinig hoogtemeters en egaal terrein. Hier kan ik wat meer tempo maken en zo toch zonder al te veel moeite mijn 20+ doel halen. Een laatste stuk stijging brengt me naar een prachtige ridge, waar een paar tent plekjes zijn met uitzicht. Vanuit mijn tentje, met een pannetje aardappelpuree op schoot, geniet ik van het spel van de wolken op de bergen in de verte.

De zonsopgang is minstens zo mooi. Er hangt een wolkendek waar de zon in de verte doorheen straalt en de vallei verlicht. Ik maak heel veel foto's.
Een lange afdaling naar Belden Town Resort volgt. Aangezien inmiddels ervaring heb opgedaan met de WiFi van dat soort plaatsen, bel ik met Johan terwijl ik nog bereik heb hoog op de berg. 

Belden heet wel een 'town' en een 'resort', maar het is eigenlijk een klein vakantiepark, met een stel cabins, een restaurant en een piepklein winkeltje. Voor 5 dollar kun je er douchen en de was doen. Beide zijn hoognodig dus ik maak van de gelegenheid gebruik. Terwijl ik op de wasmachine wacht drink ik een biertje en eet ik een veggie burger. Er zijn veel hikers, maar ook bouwvakkers die een weg in de buurt aan het repareren zijn. Zij zijn gefascineerd en verbaasd door al die wandelaars hier en blijven ons maar vragen stellen. Het duurt allemaal iets langer dan gepland, dus ik blijf hier maar kamperen. Niet op Belden zelf, want de dame achter de bar geeft ons deze tip: kamperen op het terrein kost 20 dollar terwijl het 100 meter verderop gratis is. 

Belden ligt laag en de omringende bergen zijn hoog, dus een stijging is onvermijdelijk. Het is een klim zoals we lange tijd niet gehad hebben. Ruim 2000 meter omhoog, en tussendoor nog 500 meter weer naar beneden. Dit gebied is vorig jaar ernstig verbrand, alle bomen zijn zwartgeblakerd en geven weinig schaduw. De zon is behoorlijk warm in de middag en gecombineerd met de bergop zweet ik me suf. Voeg hier aan toe het fijne stof van de as wat bij elke stap opstijgt en die douche en de was van gisteren zijn voor niets geweest. Ik vind een kampeerplekje op een open veld, want tussen de verbrande bomen is het niet veilig. 

-----
Dag 87 (3/7): kamp mile 1226.6, gelopen 21.2 mile, totaal 1284.9
Dag 88 (4/7): kamp mile 1249.8, gelopen 23.2 mile, totaal 1308.1
Dag 89 (5/7): kamp mile 1271.4, gelopen 21.6 mile, totaal 1329.7
Dag 90 (6/7): kamp mile 1286.7, gelopen 15.3 mile, totaal 1345.0
Dag 91 (7/7): kamp mile 1307.4, gelopen 20.7 mile, totaal 1365.7