Te paard

Kennedy Meadows North is een resort en een pack station. Van oudsher vertrekken hier expedities met paarden en muilezels de bergen in. Nog altijd hebben ze koeien die in bergweides de zomer doorbrengen, en die door cowboys en cowgirls begeleid worden. 

Ze bieden er bergtochten te paard aan, en ik grijp die kans natuurlijk. Op een mooi grijs paard genaamd Darwin ga ik met een kleine groep de bergen in. En echte bergpaadjes zijn het! We gaan langs een waterval omhoog, rotsig en steil, een soort trap met ongelijke treden van grote rotsen. En die paarden kunnen dat gewoon! Voorzichtig maar zeker zoeken ze hun weg en met hun sterke achterhand spieren tillen ze zichzelf en ons omhoog. Naar beneden is nog indrukwekkender. Af en toe glijdt er een hoef uit over de rotsen maar gelukkig hebben paarden er vier dus ze blijven overeind. De ruiters moeten goed achterover leunen om er niet af te vallen, dat is nog vermoeiender dan het lijkt.

Kennedy Meadows North is ook het einde van de high sierra. De afgelopen drie weken liep de route steeds tussen de 3000 en 4000 meter hoogte, nu zullen we voornamelijk onder de 3000 meter blijven. Het blijft wel de Sierra Nevada, dus bergen zijn er nog steeds, en flink steil ook, alleen iets minder hoog. Hier moet ik ook de gehuurde berenton inleveren, deze is op de rest van de trail nergens meer verplicht. Blijkbaar zijn de beren verderop minder slim in je je eten afhandig maken. Het is in ieder geval fijn om dat gewicht en de onhandige ton kwijt te zijn. 

Voor het diner van de tweede avond in Kennedy Meadows North worden ik en zo'n 10 andere hikers uitgenodigd door een familie die één van de cabins huurt. Ze hebben hier jaarlijks een familieweekend en nodigen dan altijd hikers uit om aan te sluiten bij de BBQ. Speciaal voor mij maakt de pater familias een vegetarische tortilla en er zijn salades en fruit, en taart toe. Dat is nog eens trail magic.

Als ik weer op pad ben is het verschil met vorige week groot. Het pad is heel fijn, weinig rotsen en een geleidelijke beklimming. De uitzichten zijn weidser, omdat er minder begroeiing is. Aan de andere kant van de berg is er echter nog veel sneeuw, en daar is het ook rotsachtiger. Toch nog niet helemaal daar vanaf. De gesmolten sneeuw maakt van het pad meer een klein riviertje, maar na een poosje begint het toch meer op een echt riviertje te lijken. Ik check de app en zie dat ik van de route af ben. Door de bosjes wurm ik mezelf terug naar de trail, maar helaas verlies ik mijn zitmatje terwijl ik mij langs takken worstel. Dat ontdek ik helaas pas anderhalf uur later als ik wil pauzeren. Dat wordt op harde rotsen zitten de rest van de etappe!

In de nacht begint het te regenen, pas voor de tweede keer sinds ik begonnen ben. Als ik mijn tent afbreek is het gelukkig even droog, maar daarna regent het weer de hele ochtend. Dat zorgt voor korte pauzes, dus de mijlen vliegen voorbij. Rond het middaguur komt de zon weer tevoorschijn.

Ik kom bij Highway 4 aan, en daar staan zes partytenten opgesteld. Trail angels delen hier fantastische trail magic uit. Ik kom aan en ze vragen of ik een pizza of een (vega) burger wil. Ik ga voor de pizza en die wordt ter plekke vers voor mij bereid. Er is ook fruit, verse salades en er zijn zelfgebakken koekjes. Wat een genot dat mensen de hikers zo graag helpen! Ik ontmoet hier weer Classic, Flamingo, Tyler en Nim, die ik allemaal al weken af en toe tegen kom. Net als we willen vertrekken horen we gedonder, er komt een storm aan. We wachten nog even en zitten lekker droog. De trail angels maken chocolademelk voor ons.

Na de onweersbui volgen nog een heerlijk vlakke 4.8 mijl naar de campsite, waar ik met Classic, Flamingo, Tyler, Nim en Felix uit Zwitserland kampeer. Het is gezellig om weer met een groepje te kamperen. 

-----

Dag 75 (21/6): kamp mile 1016.9 (Kennedy Meadows North), gelopen 0 mile, totaal 1073.9

Dag 76 (22/6): kamp mile 1034.2, gelopen 17.3 mile, totaal 1091.2

Dag 77 (23/6): kamp mile 1053.2, gelopen 19.0 mile, totaal 1110.2