Droogte

De dag begint goed met een lekker ontbijtje met fruit in de airbnb. Daarna zoeken ik en Janine een lift terug naar de trail. Naar verluid zou dat lastig zijn, want de Highway is verderop afgesloten, dus er is geen doorgaand verkeer. Echter, zodra we onze duim opsteken stopt er een auto. Mazzel! 

De beklimming van Mt Baden Powell is het letterlijke en figuurlijke hoogtepunt van de dag. Het is een steile klim, maar niet vreselijk lang, ongeveer 4 mijl. De laatste mijl heeft echter behoorlijk wat sneeuwvelden waardoor de trail niet goed te zien is. Dan kun je voetstappen volgen, maar die hebben helaas niet altijd gelijk, dus ik ben het pad meerdere malen kwijt. Dat maakt niet superveel uit, gewoon omhoog blijven gaan en dan kom je het pad vanzelf weer tegen.

Op de top (2867 m) is het uitzicht spectaculair. Naar alle kanten is er prachtig zicht op de omliggende bergen. Er staat bovendien uitzonderlijk weinig wind, dus ik kan een heerlijke lunchpauze op de top doorbrengen. Zowat alle hikers die ik in de afgelopen tijd heb leren kennen doen hetzelfde dus het is gezellig druk op de top van de berg.

De afdaling gaat weer over stukken met sneeuw. Het gaat soms best steil en het is toch jammer dat ik de microspikes niet meer heb, die zijn al vooruit gestuurd naar mijl 700. Langzaam en voorzichtig daal ik zonder kleerscheuren af.

De dag eindigt bij een grote campground, waar wel 30 tenten staan, ik denk het drukste van de hele route. Achterin zie ik 'Sparkles' en 'Free refill', die eerst een dag vóór liepen, maar in Wrightwood een extra rustdag hebben genomen. Zo kom je elkaar steeds toch weer tegen. 

Het valt jullie vast op dat sommige mensen nogal merkwaardige namen hebben. Dat zijn 'trail names', namen die men gebruikt tijdens het wandelen.  Volgens de hiker-mores krijg je je trail name van anderen, om iets wat opvallend aan je is, of iets wat je gedaan hebt. Zo heeft Sparkles een opvallend glitterende roze cowboyhoed, en Free Refill vult zijn lege gastankjes opnieuw met restjes van anderen. 

Tijdens de route kun je de effecten van langdurige droogte goed zien. Veel bomen zijn bruin, stervende of dood. Ook lopen we door veel burn area's, waar bosbrand heeft gewoed. Sommige van die branden zijn al jaren geleden, en dan groeien er alweer allerlei planten en struiken tussen de verbrandde bomen. 

Eén van de planten die graag groeit in een burn area is Poodle Dog Bush. Hoewel het geen familie is ruikt deze plant sterk naar marihuana. Huidcontact met deze plant zorgt voor een sterke afweerreactie, veel heftiger dan Poison Ivy of Poison Oak. Dit kan ook indirect gebeuren, doordat de oliën van de plant bijvoorbeeld aan je rugzak blijven zitten. De geur van wiet betekent hier dus oppassen geblazen! (Hoewel het natuurlijk ook altijd kan dat iemand een joint zit te roken, het blijft Californië.)

Na een ochtend vol Poodle Dog Bush zie ik in de middag prachtige bloemenvelden onder de verbrandde bomen. Het contrast kan bijna niet groter. We moeten ook nog een stukje over de Highway omlopen, omdat er een bedreigde kikker op de PCT woont. Gelukkig zijn er zowat geen auto's, omdat die weg dus verderop afgesloten is. 

Er volgt weer een warme dag, maar ik ben vroeg op pad, dus kan de meeste miles maken voor de middag begint. De route is minder steil dan de afgelopen dagen dus het gaat best makkelijk. Er bloeien veel kleine bloemetjes wat een mooi gezicht is en ook heel lekker ruikt. 

Mijn lunch eet ik op bij een fire station, net als 20 andere hikers. Er is een discussie over de volgende waterbron: is er nog wel water? Volgens de app gisteren in ieder geval nog wel, dus ik waag het erop. Ik neem 2 liter mee, waar ik het mee zou kunnen redden tot de volgende ochtend, als ik zuinig aan doe. Gelukkig blijkt er nog een klein stroompje water bij het beekje te zijn en ik ben blij dat ik niet meer water de berg op heb getild.

Bij de kampeerplek verzamelt zich de groep met wie ik steeds vaker optrek: de Amerikanen Rachel (Gumby), Avery (Breezy), Jonah (Moon), Dan, de Canadees Ben (Highlights) en de Duitse Janine. Het is weer gezellig en er wordt een woest off-trail plan gesmeed, maar daarover volgende keer meer!

-----
Dag 28: kamp 383.9, gelopen 14.6 mile, totaal 391.5 mile
Dag 29: kamp 404.2, gelopen 21.3 mile, totaal 412.8 mile
Dag 30: kamp mile 427, gelopen 22.8 mile, totaal 435.6 mile