Donner Pass

Samen met mijn kamergenoten Fever en Moonlight krijg ik een lift van onze vierde (niet-hiker) kamergenoot Olivia. We stoppen onderweg bij het postkantoor, waar we pakketten met eten sturen naar Sierra City. Daar is namelijk geen supermarkt. 

Moonlight, Fever 

De route is bekend terrein, de PCT loopt gelijk op met de Tahoe Rim Trail voor een poosje. Ik herken Echo Lake en kan me ook de beklimming van Dicks Pass nog goed herinneren. Destijds vond ik dat een vreselijke klim, nu valt hij me reuze mee. Bij de afdaling ligt er nog behoorlijk wat sneeuw, die ik nu zonder microspikes moet bewandelen, want die heb ik achtergelaten in South Lake Tahoe.

Er zijn heel veel (kleinere) meren aan deze kant van Lake Tahoe, voortdurend heb ik prachtige uitzichten. Steeds stop ik om foto's te maken, en het terrein is ook erg rotsig dus erg snel ga ik niet. In de middag kom ik Ben weer tegen en we kamperen samen en kletsen bij. Ook Rocky, Mirage en Oneshot kamperen daar, zij zijn de groep waarmee Janine optrok, alleen zij is juist nog een dag langer in South Lake Tahoe gebleven.

In de ochtend ontmoet ik Fever weer, wat mij verbaasd want zij is razend snel. Ze vertelt dat ze gisteren de SOS knop heeft ingedrukt voor een andere hiker. Deze man was onwel geworden in zijn tent en de reddingshelicopter heeft hem opgehaald. Een spannend verhaal wat ik hoor als ik achter haar aan snelwandel. 

Deze dag is de laatste met overlap met de Tahoe Rim Trail. Af en toe krijgen we wat vergezichten over het meer. We lopen langs de plek waar ik vorige keer gekampeerd heb. Ik kan me nog levendig herinneren dat er toen twee PCT hikers ook kampeerden en dat ik onwijs onder de indruk was! Nu kampeer ik op een andere plek met dezelfde groep als gisteren. 

Er staat een lange dag op het programma, 23.9 mile, maar er wacht een beloning: ik eindig namelijk bij Donner Ski Ranch, waar ze gratis bier voor hikers hebben.

Eerst nog wandelen, het is een mooie dag met een aantal bergkammen, uitzicht aan alle kanten. Het waait nogal hard dus ik word wel een beetje van de sokken geblazen. Ook loop ik door vele bergweiden met bloemen. De Woolly Mule's Ear staat volop in bloei, een heerlijk ruikende plant met gele bloemen. Tussendoor staat blauwe Lupine en rode Californian Paintbrush, wat een kleurenpracht.

Op een winderige bergkam wens ik na een poosje dat we wat afdalen, uit de wind. Dat gebeurt, via een steil rotsachtig pad. Ik ga altijd langzaam over oneffen terrein, omdat ik snel mijn balans verlies. De wind helpt niet mee. Ik denk, zelfs sneeuw is beter dan dit. Niet veel later krijg ik sneeuwvelden. Ik verander van mening, sneeuw is niet beter dan rotsen. Dit stuk was niet mijn favoriete onderdeel van de dag. 

Rond etenstijd arriveer ik bij de Donner Ski Ranch, hopend op een lekker maal. Ik zie mensen aan de pizza, het ziet b er prima uit. Echter, de stroom blijkt uitgevallen en ze serveren geen eten meer. Wat een pech! Ik heb nog één tortilla in mijn rugzak, en noten en chocola, dus die eet ik maar op als avondeten. Gelukkig hadden ze nog wel het gratis bier, het is een enorme 1.2 liter fles! Die drink ik niet helemaal op, anders is morgen niet zo leuk. Ik slaap in de bunkhouse van de Ski Ranch. Gelukkig werkt de douche op gas...

Overigens is Donner Pass een beruchte plek voor Amerikanen. Hier strandde in 1846 de Donner Party, een groep pioniers die naar Californië wilde emigreren. De Sierra Nevada oversteken was het lastigste onderdeel van een reis vol tegenslagen. Ze raakten ingesneeuwd in deze pas en moesten uiteindelijk hun toevlucht nemen tot kannibalisme om te overleven. Op (de Engelse) Wikipedia staat het hele verhaal. 

-----
Dag 81 (27/6): kamp mile 1107.4, gelopen 15.2 mile, totaal 1163.0
Dag 82 (28/6): kamp mile 1129.7, gelopen 22.3 mile, totaal 1185.3
Dag 83 (29/6): kamp mile 1153.4, gelopen 23.9 mile, totaal 1209.2