Wangapeka Track

Ik heb mijn lange verhaal deze keer maar in stukjes opgedeeld, en zoals vorige keer, er zijn ook foto's!

De samenvatting:
5 dagen fitness training in kracht en balans door een wonderschone omgeving van oerbos en wilde rivieren.

De feiten:
* Wangapeka Track loopt door Kahurangi National Park.
* De route volgt vier rivieren: Wangapeka, Karamea, Taipo en Little Wanganui.
* De route gaat over twee zadelpunten van 1000m hoog.
* De route is geclassificeerd als categorie 4, de hoogste. Dit komt doordat de route nauwelijks onderhouden wordt. De rivieren overstromen regelmatig en sleuren dan hele bomen en rotsen mee waardoor de hele route hiermee bezaaid raakt.
* De route is echter zeer goed aangegeven met oranje markers, bijna onmogelijk om te verdwalen. Vaak zie je alleen maar oranje markers, geen pad te bekennen, gewoon door de bush-bush.
* De route is 59.2 km en kostte mij 29 wandeluren. Ja, dat is ongeveer 2 km/uur...
* 1 dag regen, 4 dagen droog. Veel beter dan de voorspelling!

Het gezelschap:
* Ik vertrok gelijk met een groep van 4 Australiërs, zij bleven echter een extra nacht in de eerste hut, omdat het heel hard regende.
* In die eerste hut ontmoette ik Ed, een Australische, wat oudere man die hetzelfde reisschema had als ik. We zijn verder samen opgetrokken.
* Ed had veel ervaring met 'bush walking' en dat was heel fijn, hij kon me allerlei tips en tricks vertellen. Daarnaast bleek de route zo ruig dat het ook een stuk veiliger was om samen te lopen. Bovendien vond Ed dat ik te weinig eten bij me had (wat niet zo was) dus hij gaf me steeds lekkere dingen.
* In totaal heb ik misschien 20 mensen op de tocht gezien. In 5 dagen! Heel rustig dus.

Het avontuur:
* Rotsen beklimmen (handen en voeten nodig).
* Op gladde stenen langs een rivier balanceren.
* Rivieren oversteken, water tot boven mijn knie.
* Één rivier stroomde zo snel dat het gevaarlijk was om over te steken, na een uur wachten was water het nog niet veel gezakt. Uiteindelijk kreeg Ed een boomstam over het snelst stromende stuk gelegd, en konden we oversteken door ons daaraan vast te houden.
* 'Slips' oversteken. Bij een slip heeft de waterkracht een stuk van de oever weggeslagen. Helaas vaak ook een stuk van de route. Je moet dan een heel stuk steil omhoog klauteren om bovenlangs de slip te passeren. En weer naar beneden natuurlijk.
* Over bomen klimmen die omgevallen zijn. Dat klinkt zo makkelijk, maar als ze een meter dik zijn is het toch een heel karwei. Zeker als je er zo'n 50 tegen komt.
* Onder bomen door is echter minstens zo'n klus, vooral omdat de rugzak dan flink in de weg zit.

De pluspunten:
* Het was uitdagend en steeds werd mijn creativiteit getest hoe ik nou weer over het volgende obstakel moest komen.
* De omgeving was prachtig. Zeer wild en ongerept. Ook de verwoestende kracht van water te zien was indrukwekkend.
* Het was leuk en leerzaam om een paar dagen met Ed op te trekken.

De minpunten:
* Afdalen! Klimmen vind ik eigenlijk wel leuk, maar naar beneden is een crime. Lastig om je balans goed te houden en een aanslag op je knieën. Ik wou dat ik langere benen had, zucht...
* Sandflies / muggen. Gelukkig alleen de laatste nacht maar dan ook meteen ellendig genoeg om me de hele nacht wakker te houden.

Flora en fauna:
* Ik heb zeer veel vogels gezien, vooral 'wood robins', maar ook Weka en zelfs de zeer zeldzame Whio Duck (er leven er ongeveer 50 in dit gebied).
* Er waren ook veel paddenstoelen, met name een knalpaarse was heel bijzonder.
* De bomen waren vaak helemaal bedekt
met mos, wat het bos een mysterieus uiterlijk geeft.
* Stamvarens in overvloed (dat zijn, zoals je zou verwachten, varens op een stam)
* Als middagsnack vonden we een aantal keer lekkere bramen.
* Ook zag ik een keer een soort frambozen, maar dan op de grond, bestaan er bos-frambozen?

Over spullen:
* Ik was heel blij dat ik een wandelstok van Ed mocht lenen want dat was eigenlijk cruciaal op een tocht als deze.  Een extra punt voor balans, om je aan op te heisen als je omhoog gaat of juist op te leunen als je afdaalt. Ik ga zo gauw mogelijk eigen exemplaren aanschaffen.
* Gaiters (Gamaschen) zijn superhandig om je onderbenen te beschermen tegen rotsen, takken, modder, en opspattend water. Mooi dat ik die op het laatst nog even gescoord had.
* In Wellington had ik een dure regenbroek gekocht (omdat mijn goedkope gescheurd was). Dat had ik beter niet kunnen doen, want deze is nu ook gescheurd. Lang leve duct tape.
* Sandalen om door de rivieren te gaan was een leuk idee in theorie, maar dat duurt echt veel te lang om elke keer weer aan en uit te trekken. Op gegeven moment me er maar bij neer gelegd dat ook natte schoenen kreeg. Één voordeel: als je schoenen al nat zijn hoef je niet meer zo op te letten hoe diep het water is.
* Ik was ook blij met de zekerheid die de dry sack me gaf, al mijn kwetsbare spullen erin en het was niet meer zó erg als ik in het water zou vallen (wat niet gebeurd is).
* Simpel maar doeltreffend: plastic zakjes om met je droge sokken in natte schoenen te gaan.

De conclusie:
Dit was een avontuur wat ik niet had willen missen, echter, ik ben ook blij dat mijn volgende wandeling weer iets makelijker terrein is. Morgen begin ik daar al aan!